Champ d’action ... wakker worden liggen zweten moeite doen om het zich dichtende gedicht te definiëren als een streng trajecten door de lexicale ruimte
voortgedreven door x aantal partikel-uitstoters öder vleermuiszuigende vidangeuses óder
engelwerpende kambuizen 1 & al vlam
vocht alom ontvlammend de volle volle onbewuste onschuldige zuiglucht
- haar onschuld paaps, het phishen van religie als vervuiling of in welke richting ook het gif je gezondheid wil ondermijnen/ontginnen de hoeken van ieder der alle dingen blaffend in je gezicht er is een heerzijde aan alles - weer zo één van het soort dat hun liefde
spuwt nul spelt punt hoort boort be hoort punt mij toe kom b v
zal het ooit eindigen nee het zal nooit eindigen aan de andere kant van het einde zit er nog een eind dat het hoekje omgaat naar het boven-eindse een zin van mijzelf: de senseo vernulling de Rafaelitische transfiguratie
van atie weer een tevreden kopje koffie dat naar milla’s bochtwerk buigt & wenkt een verlustigend verglijden in het blauw
van de heilige baai elk visje is een ietepiete maagd maria elke kokosboom buigt van de schatjes jihad martelaren klaar om op je oofd te valhallen prikk’lend je dringding oh oh zo rihihitmisch ma drid
ma torentjes toch
ma ma
mu mm ie de para-nautika van het bewaren de nieuwste gulp der Ungry Young Scientists levend
vanop de UYS-conventie pal op het plekje autochtoon dat nog onbezoedeld was wat is uw groep oh ik ben nog niet baf op de kop knal de knieschijven open eender waar het sap maar geextraheerd kan worden maar maar maar het einde is altijd dichter bij het oor dus zing liever een luufdusluid o hoe schoon niet ruiken uw verzen het zijnzweet der angstbuilen
de orror van het orribiele de stank der bevrijding bevrijdende de diepe zongen
der verzogen geesten allen zijn wij terug bij af op het punt der cirkelquadraturen cirkelend hoog
boven het liber libelli zwaaiende bovenhoofds de surfplank van sorry ik kan je nu niet meppen
ik moet mij haasten mij reppen om te gaan zitten breien komt altegader in het nuhu het rauwe oog van uw oorlog in uw nergens het fractalenfjordje dat je maakt al postend proestend waterspottend waterpostend postend ende kom doe mee doe mee met de jouissance der nieuwste Parijse vomitteuses begeleid door Herr Composor signeur Da Capo hetzelve alle mieren breien in dezelfde wereldwijde mierenbreifabriek aan dezelfde mierecodebrij oh maar het verlangen oh maar het lijden oh maar oor de ana annihi inhaleur
van de traditie die naar achteren het heden instuikt, mevrouw de literator: (van haarzelve dezelfde)
het gouden jongensmeisjemoeras der leegheid dat hoekt & haakt in haar & vandaar in het het het HET dames en heren het HET
und daar is het ijs alweer so het ego is een magnum het laagje chocola is dun breed breed dun breed wei in feite is alles wat er rest een wonde die zichzelf bezeert de inscriptie schrijft zichzelf in het champ d’action in feite verbergend con plafond het selige zalige virtuele een gebied dat de- ter ter terri torialli ah f*** dat krijg ik niet gebekt voor het substantief van de noen droog is een gebied waar al het sterven de reeds gestorvenen uit- alanceert de nulzone van dit is van mij dit spinneweb is helemaal van mij de spinnen zijn al lang vrij maar hier ben jij jij jij welko welko welkom in mijn zinnepara parapara disio re mi do ... [untsoweiter] |
Comments